ملکوت

پاراگراف آغازین داستان ملکوت

نوشته ی بهرام صادقی

انتشارات کتاب زمان 

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

^{در ساعت یازده شب چھارشنبه آن ھفته جن در آقای مودت حلول کرد.  میزان تعجّب آقای مودت را پس از} بروز این سانحه ، با علم به اینکه چھرهء او بطور طبیعی ھمیشه متعجّب و خوشحال است ، ھر کس می تواند تخمین بزند.  آقای مودت و سه نفر از دوستانش ، در آن شب فرح بخش مھتابی ، بساط خود را بر سبزهء باغی چیده بودند . ماه بدر تمام بود و آنچنان به ھمه چیز رنگ و روی شاعرانه می داد و سایه ھای وھم انگیز به وجود می آورد و در آب جوی برق میانداخت که گوئی ابدیت در حال تکوین بود.  در فضا خنکی و لطافت و جوھر نامرئی نور موج می زد وازدور دور زمزمه ھای ناشناخته ای در ھوا پراکنده می شد و مثل مه برزمین می نشست.  یکی از دوستان آقای مودت ، که جوانتر از ھمه بود و ھمیشه کارھای عملی را به عھده می گرفت و می خواست تا سرحد امکان مفید و موثر باشد ،  پیشنھاد کرد که ھر چه زودتر آقای مودت را به شھر برسانند و در آنجا تا دیر نشده است از رمال یا جن گیر و یا کسی که در این امور تخصصی داشته باشد یا لاقل از پزشک شھر کمک بگیرند .

« بهرام صادقی »

http://www.goodreads.com/book/show/180038._